• RSS
  • Facebook
  • Twitter

Archive for the ‘SeryKorycinskie’ Category

22
listopad
Możliwość komentowania Izrael i Peru została wyłączona
Comments

Izrael i Peru

Tunezja Moje Miejsce na Ziemi to blog podróżniczy dla osób, które marzą o odkrywaniu Tunezji i nietuzinkowych destynacji. To miejsce, w której podróżnicza motywacja spotyka się z praktyczną wiedzą, a każda wyprawa staje się bardziej świadoma. Stany Zjednoczone Strona jest zaprojektowana z myślą o podróżniku, który chce nie tylko zachwycać się widokami, ale też poznawać głębiej miejscem, do którego leci. Każdy tekst to harmonia subiektywnych emocji oraz konkretnych danych, dzięki czemu organizacja […]

Categories: SeryKorycinskie

  • Przeczytaj:

    Wyobrażamy sobie często zmianę jako coś spektakularnego: nagłe rzucenie pracy, przeprowadzkę do innego kraju, rewolucję w diecie czy treningu. Tymczasem psychologia i praktyka pokazują, że najtrwalsze efekty przynoszą drobne, konsekwentnie powtarzane nawyki. To one jak krople wody drążą skałę – niewidoczne na co dzień, ale po miesiącach i latach zmieniają krajobraz życia. Podstawą pracy z małymi nawykami jest realistyczny punkt wyjścia. Zamiast planować, że od jutra będziesz czytać godzinę dziennie, biegać pięć dni w tygodniu i gotować zawsze zdrowe posiłki, ustal minimalne wersje nawyków: pięć minut czytania, dziesięć minut spaceru, jedna zdrowa przekąska dziennie. To brzmi wręcz banalnie łatwo – i o to chodzi. Mózg dużo chętniej zgadza się na coś prostego, niż na kolejną “życiową rewolucję”. Kolejnym elementem jest powiązanie nowego nawyku z czymś, co już robisz automatycznie. Na przykład: po porannej kawie zawsze wypijam dodatkową szklankę wody; po umyciu zębów robię trzy minuty rozciągania; po pracy zapisuję jedno zdanie podsumowujące dzień. W ten sposób istniejące rutyny stają się “hakami” dla nowych zachowań, a całe przedsięwzięcie wymaga mniej siły woli. Wiele osób odkrywa, że łatwiej im utrzymać nawyki, gdy mają wokół siebie innych, którzy też nad nimi pracują. Otwierają się wtedy przestrzenie takie jak grupy wsparcia, wyzwania 30-dniowe czy fora, gdzie ludzie dzielą się postępami i potknięciami. Dobrze działająca społeczność tematyczna potrafi nieraz zastąpić trenera czy coacha – sam widok, że inni wrzucają swoje “czek-iny”, motywuje, by nie wypaść z rytmu i też dopisać swoje trzy grosze. Nie można przy tym zapominać o błędach. W kulturze “idealnych” planów łatwo uznać, że jeśli przerwiesz serię, to wszystko stracone. Tymczasem pojedynczy dzień bez nawyku nie ma większego znaczenia – liczy się tendencja w dłuższym okresie. Warto z góry założyć, że czasem odpuścisz i… mieć plan powrotu. Na przykład: “Jeśli ominę dwa dni, trzeciego robię tylko minimalną wersję nawyku, żeby znów wskoczyć na tory”. Pomocne bywa też śledzenie postępów. Może to być prosta tabelka w zeszycie, aplikacja w telefonie, kalendarz z krzyżykami. Chodzi o to, by zobaczyć, jak z czasem rośnie liczba “wykonanych dni”. Dla mózgu to bardzo konkretna nagroda – dowód, że naprawdę coś robisz, a nie tylko o tym myślisz. Z czasem sam widok długiej serii staje się motywacją, by jej nie przerwać. Małe nawyki można stosować w każdej dziedzinie: zdrowie, finanse, relacje, nauka języków, rozwój zawodowy. To może być jedna dobra rozmowa tygodniowo z bliską osobą, jedno odłożone 20 zł miesięcznie, jedno zdanie po angielsku zapisane każdego dnia. W perspektywie roku czy dwóch te drobnostki dają zaskakująco duże rezultaty. Najpiękniejsze jest to, że praca na mikropoziomie uczy innego podejścia do siebie. Zamiast karcić się za brak spektakularnych efektów, zaczynasz doceniać własną konsekwencję. Zamiast żyć od wielkiego postanowienia do wielkiego postanowienia, budujesz spokojny, stabilny fundament. A kiedy z czasem zobaczysz, jak wiele się zmieniło “samo z siebie”, zrozumiesz, że wcale nie potrzebujesz rewolucji – wystarczyło dać sobie szansę na małe, ale regularne kroki.