Co robić, aby dogonić własną konkurencję? : NHL

22

listopad

Możliwość komentowania została wyłączona

Comments

Co robić, aby dogonić własną konkurencję?

Co robić, aby przegonić własną konkurencję?

Jest wiele sposobów, dzięki którym mogliśmy zarobić na własne utrzymanie. Weźmy choćby w rachubę to by zostać ślusarzem. W końcu prawda jest taka, że akurat bycie ślusarzem to strzał w dziesiątkę. Właśnie dzięki temu, że będziemy codziennie chętnie wykonywać profesję ślusarza, będziemy mogli sporo zarobić. W końcu naprawdę nikt nie powiedział, iż jeśli ktoś świadczy usługi ślusarskie, mocno narzeka na własną sytuację materialną. Naturalnie zawsze mogłaby być lepsza, ale w zasadzie ślusarz jest taką osobą, która relatywnie dobrze zarabia – naturalnie jeżeli otwieranie samochodów Poznań i całą resztę wykonuje w odpowiednim stylu.
A poza tym czymś ze wszech miar istotnym jest to, aby zawsze bardzo się starać, aby usługi ślusarskie, które wykonujemy były bardzo dobrze wypromowane. Dzięki właśnie tego typu rozwiązaniu możemy mieć 100% pewność, że często będziemy dostawać zlecenia na swoje usługi ślusarskie. Odnośnie tego nie ma żadnych obiekcji ten ślusarz, które w samą porę zrozumiał, że obecnie nie wystarczy tylko bycie porządnym ślusarzem. Także trzeba dbać o promocję. A kiedy bardzo umiejętnie połączymy swój profesjonalizm z promocją, zapewne będziemy bardzo rozchwytywanymi ślusarzami.

3. Przejdź do wpisu

4. Przeczytaj nasz najnowszy wpis

5. Poznaj wszystkie szczegóły

Categories: Recykling i odnawialne materiały

Comments are closed.

Przeczytaj:
Wyobrażamy sobie często zmianę jako coś spektakularnego: nagłe rzucenie pracy, przeprowadzkę do innego kraju, rewolucję w diecie czy treningu. Tymczasem psychologia i praktyka pokazują, że najtrwalsze efekty przynoszą drobne, konsekwentnie powtarzane nawyki. To one jak krople wody drążą skałę – niewidoczne na co dzień, ale po miesiącach i latach zmieniają krajobraz życia. Podstawą pracy z małymi nawykami jest realistyczny punkt wyjścia. Zamiast planować, że od jutra będziesz czytać godzinę dziennie, biegać pięć dni w tygodniu i gotować zawsze zdrowe posiłki, ustal minimalne wersje nawyków: pięć minut czytania, dziesięć minut spaceru, jedna zdrowa przekąska dziennie. To brzmi wręcz banalnie łatwo – i o to chodzi. Mózg dużo chętniej zgadza się na coś prostego, niż na kolejną “życiową rewolucję”. Kolejnym elementem jest powiązanie nowego nawyku z czymś, co już robisz automatycznie. Na przykład: po porannej kawie zawsze wypijam dodatkową szklankę wody; po umyciu zębów robię trzy minuty rozciągania; po pracy zapisuję jedno zdanie podsumowujące dzień. W ten sposób istniejące rutyny stają się “hakami” dla nowych zachowań, a całe przedsięwzięcie wymaga mniej siły woli. Wiele osób odkrywa, że łatwiej im utrzymać nawyki, gdy mają wokół siebie innych, którzy też nad nimi pracują. Otwierają się wtedy przestrzenie takie jak grupy wsparcia, wyzwania 30-dniowe czy fora, gdzie ludzie dzielą się postępami i potknięciami. Dobrze działająca społeczność tematyczna potrafi nieraz zastąpić trenera czy coacha – sam widok, że inni wrzucają swoje “czek-iny”, motywuje, by nie wypaść z rytmu i też dopisać swoje trzy grosze. Nie można przy tym zapominać o błędach. W kulturze “idealnych” planów łatwo uznać, że jeśli przerwiesz serię, to wszystko stracone. Tymczasem pojedynczy dzień bez nawyku nie ma większego znaczenia – liczy się tendencja w dłuższym okresie. Warto z góry założyć, że czasem odpuścisz i… mieć plan powrotu. Na przykład: “Jeśli ominę dwa dni, trzeciego robię tylko minimalną wersję nawyku, żeby znów wskoczyć na tory”. Pomocne bywa też śledzenie postępów. Może to być prosta tabelka w zeszycie, aplikacja w telefonie, kalendarz z krzyżykami. Chodzi o to, by zobaczyć, jak z czasem rośnie liczba “wykonanych dni”. Dla mózgu to bardzo konkretna nagroda – dowód, że naprawdę coś robisz, a nie tylko o tym myślisz. Z czasem sam widok długiej serii staje się motywacją, by jej nie przerwać. Małe nawyki można stosować w każdej dziedzinie: zdrowie, finanse, relacje, nauka języków, rozwój zawodowy. To może być jedna dobra rozmowa tygodniowo z bliską osobą, jedno odłożone 20 zł miesięcznie, jedno zdanie po angielsku zapisane każdego dnia. W perspektywie roku czy dwóch te drobnostki dają zaskakująco duże rezultaty. Najpiękniejsze jest to, że praca na mikropoziomie uczy innego podejścia do siebie. Zamiast karcić się za brak spektakularnych efektów, zaczynasz doceniać własną konsekwencję. Zamiast żyć od wielkiego postanowienia do wielkiego postanowienia, budujesz spokojny, stabilny fundament. A kiedy z czasem zobaczysz, jak wiele się zmieniło “samo z siebie”, zrozumiesz, że wcale nie potrzebujesz rewolucji – wystarczyło dać sobie szansę na małe, ale regularne kroki.